Algemene informatie

Peesverrekking is een veelvoorkomende blessure bij paarden, met name bij paarden die betrokken zijn bij prestaties of intensieve fysieke activiteit. Pezen zijn vezelige bindweefsels die spieren aan botten hechten en een cruciale rol spelen bij beweging en het dragen van lasten.

• Meest aangetaste pezen:

De ernst van peesverrekking varieert van lichte ontsteking tot gedeeltelijke of volledige peesruptuur. Vroege diagnose en passende behandeling zijn essentieel voor herstel en terugkeer naar activiteit.

Hoe herkent u een peesverrekking?

De symptomen van een peesverrekking kunnen variëren qua ernst, maar veelvoorkomende indicatoren zijn:

• Hitte en zwelling: Lokale hitte en zwelling in het aangetaste gebied.
• Pijn bij palpatie: Gevoeligheid bij druk op de pees.
• Kreupelheid: varieert van mild tot ernstig, vaak erger na inspanning.
• Veranderde vorm van de pees: Verdikking of onregelmatigheden in de contouren van de pees in ernstige gevallen.
• Weigeren om gewicht te dragen: Vermijden om gewicht te dragen op de aangedane ledemaat.

Als u deze symptomen opmerkt, raadpleeg dan onmiddellijk een dierenarts voor een nauwkeurige diagnose.

Oorzaken van peesverrekking

Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan peesverrekking:

• Overbelasting of overbelasting: Herhalende bewegingen of intensieve activiteit, vooral bij wedstrijdpaarden.
• Slechte conformatie: Structurele afwijkingen die de spanning op de pezen vergroten.
• Oneffen ondergrond: Uitglijden of verschuiven op oneffen oppervlakken, waardoor er acute spanning ontstaat.
• Onvoldoende conditionering: Onvoldoende voorbereiding op intensieve activiteit.
• Onjuist beslag: Onjuiste hoefbekapping of beslag met invloed op de biomechanica.
• Veroudering: Verminderde elasticiteit en sterkte van pezen met de leeftijd.

Hoe voorkom je een peesverrekking?

Preventie vereist een goed beheer en conditionering:

• Geleidelijke training: Verhoog geleidelijk de werklast om de pezen te versterken.
• Warming-up en cooling-down: Zorg voor een goede warming-up en cooling-down om spanning te verminderen.
• Bewustzijn van de ondergrond: Gebruik veilige, goed onderhouden trainings- en wedstrijdoppervlakken.
• Hoefverzorging: Zorg voor een regelmatige en evenwichtige hoefbekap en hoefbeslag.
• Fitness onderhouden: Zorg dat uw paard fit blijft en op het juiste gewicht blijft.
• Houd de werklast in de gaten: voorkom overtraining en herhaaldelijke belasting.

Wat te doen als uw paard een peesblessure heeft

Onmiddellijke stappen:

1. Stop met sporten: Stop met alle activiteiten om verdere schade te voorkomen.
2. Pas koudetherapie toe: gebruik binnen de eerste 24-48 uur koude kompressen of wikkels om ontstekingen te verminderen.
3. Compressie: Wikkel de ledemaat lichtjes in om zwelling tegen te gaan (vermijd overmatige spanning).
4. Beperk beweging: beperk de activiteit door rust in de box of gecontroleerde beweging.
5. Raadpleeg een dierenarts: laat een echo maken om de verwonding te beoordelen en een behandelplan op te stellen.

Behandelingsopties:

• Bij lichte verrekkingen kunnen enkele weken rust en ontstekingsremmende behandelingen nodig zijn.
• Ernstige gevallen kunnen langdurige rust, revalidatie of een chirurgische ingreep vereisen.

Therapieën ter ondersteuning van herstel

Geavanceerde therapieën kunnen de genezing en de kwaliteit van de pezen tijdens het herstel verbeteren:

1. Koeltherapie:
2. PEMF-therapie (gepulseerd elektromagnetisch veld):
3. Infraroodtherapie:
4. LED-therapie:
5. NMES-therapie (neuromusculaire elektrische stimulatie):
6. Vibratietherapie:

Conclusie

Peesverrekking is een ernstige aandoening die onmiddellijke aandacht en zorgvuldige zorg vereist. Preventieve maatregelen, vroege diagnose en geavanceerde therapieën kunnen de resultaten aanzienlijk verbeteren. Als u vermoedt dat er sprake is van peesverrekking, raadpleeg dan uw dierenarts voor een op maat gemaakt herstelplan en overweeg om geavanceerde therapeutische hulpmiddelen te integreren om de genezing te optimaliseren.

Algemene informatie

Peesruptuur is een ernstige en vaak carrièrebeëindigende blessure bij paarden, waarbij de peesvezels volledig scheuren. Dit leidt tot aanzienlijk functieverlies en vereist onmiddellijke en intensieve zorg.

• Vaak aangetaste pezen:

Belangrijkste verschillen met peesverrekking:

• Bij een breuk is er sprake van een scheur over de volledige dikte, terwijl bij een verrekking sprake is van een gedeeltelijke beschadiging.
• Het gevolg is een catastrofaal verlies van de ledematenfunctie.

Oorzaak: Overmatige mechanische stress, vaak met reeds bestaande degeneratieve veranderingen in de pees. Zonder tijdige interventie kan dit leiden tot chronische kreupelheid of permanente ongezondheid.

Hoe herkent u een peesruptuur?

Tekenen van een peesruptuur zijn onder meer:

• Ernstige kreupelheid: Onmiddellijk en vaak niet belastend voor de aangetaste ledemaat.
• Zichtbare misvorming: Ingezakte of onregelmatige peesvorm.
• Zwelling en hitte: Sterke zwelling in het geblesseerde gebied.
• Doorgezakte koot: Bij een ruptuur van de buigpees kan de koot abnormaal dicht bij de grond zakken.
• Pijnreactie: Extreme pijn bij palpatie of manipulatie van de ledemaat.

Diagnose: Echografie is essentieel om de omvang van de ruptuur te bevestigen en de behandeling te begeleiden.

Oorzaken van peesruptuur

Peesrupturen kunnen het gevolg zijn van:

• Acuut trauma: plotselinge extreme kracht, zoals uitglijden of vallen.
• Bestaande degeneratie: chronische microschade of leeftijdsgebonden verzwakking van de pees.
• Overbelastingsblessures: Herhaalde belasting door intensieve training of wedstrijd.
• Onjuiste hoefverzorging: Onevenwichtigheden in het bekappen of beslaan die de biomechanica veranderen.
• Slechte grondcondities: Gladde, oneffen of harde oppervlakken die de belasting vergroten.
• Onderliggende aandoeningen: Problemen zoals tendinitis of desmitis ophangingsweefsel kunnen de pees vatbaarder maken voor een scheur.

Hoe voorkom je een peesruptuur?

Preventiestrategieën omvatten:

• Geleidelijke trainingsprogramma's: versterk de pezen geleidelijk om overbelasting te voorkomen.
• Warming-up en cooling-down: Voorkom plotselinge belasting van de pezen door te zorgen voor een goede voorbereiding en herstel.
• Oppervlaktebewustzijn: train op consistente, goed onderhouden ondergrond om risico's te beperken.
• Verzorging van hoeven en ledematen: Regelmatig trimmen en beslaan om de uitlijning en balans te behouden.
• Voorkom overtraining: neem rustdagen voor herstel en aanpassing.
• Veterinaire beoordelingen: Vroegtijdige detectie van peesproblemen door routinecontroles.

Wat te doen als uw paard een peesruptuur heeft

Onmiddellijke stappen:

1. Stop alle activiteiten: Voorkom verdere belasting van de ledemaat.
2. Stabiliseer de ledemaat: Breng een ondersteunend verband of spalk aan.
3. Koeltherapie: Gebruik binnen 24-48 uur koude kompressen om ontstekingen onder controle te houden.
4. Beperk beweging: Houd het paard op stalrust om verdere schade te voorkomen.
5. Raadpleeg een dierenarts: laat een spoedscan (echografie of MRI) maken voor diagnose en behandelplan.

Veterinair management:

• Chirurgische reparatie: Bij ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn om de pees opnieuw vast te zetten of te stabiliseren.
• Ontstekingsremmende medicijnen: om pijn en zwelling te bestrijden.
• Immobilisatie: Gipsverbanden of speciale spalken om de reparatie te beschermen.
• Langdurige rust en revalidatie: Het herstel kan enkele maanden tot meer dan een jaar duren, afhankelijk van de ernst.

Therapieën ter ondersteuning van herstel

Geavanceerde therapieën kunnen de kwaliteit en sterkte van de gerepareerde pees verbeteren:

1. Koeltherapie:
2. PEMF-therapie (gepulseerd elektromagnetisch veld):
3. Infraroodtherapie:
4. LED-therapie:
5. NMES-therapie (neuromusculaire elektrische stimulatie):
6. Vibratietherapie:

Conclusie

Peesruptuur is een levensveranderende blessure die onmiddellijke en gespecialiseerde zorg vereist. Het vroegtijdig herkennen van de signalen, het implementeren van geavanceerde therapieën en het volgen van een gestructureerd revalidatieprogramma kunnen de resultaten aanzienlijk verbeteren. Preventie door middel van de juiste training, conditionering en zorg is de beste manier om dergelijke catastrofale blessures te voorkomen.

De oppervlakkige digitale flexorpees (SDFT) is cruciaal voor beweging en gewichtsbelasting bij paarden, vooral in atletiekdisciplines. De essentiële rol van deze pees maakt hem vatbaar voor blessures, vooral onder mechanische stress. Vroege herkenning, goed management en geavanceerde therapieën zijn cruciaal voor herstel.

Algemene informatie

• Locatie en functie:
  De SDFT loopt langs de achterkant van het pijpbeen en verbindt de spieren in de voor- of achterpoot met de botten van de onderste ledematen. Het ondersteunt gewicht tijdens beweging en absorbeert schokken tijdens activiteiten met een hoge impact, zoals springen, racen en galopperen.
• Soorten verwondingen:
  Letsels aan de SDFT variëren van lichte verrekkingen tot gedeeltelijke of volledige scheuren.
• Risico bij prestatiepaarden:
  Vanwege zijn functie en locatie is de SDFT zeer gevoelig voor mechanische stress, met name bij atletische paarden. Blessures vereisen vaak langdurige rust en revalidatie.

Hoe herken je een SDFT-blessure?

Tekenen van letsel:

• Hitte en zwelling: merkbare zwelling of “buiging” in het peesgebied, vaak warm aanvoelend.
• Pijn bij palpatie: Pijn of ongemak wanneer de pees wordt ingedrukt.
• Kreupelheid: De ernst ervan varieert, afhankelijk van de omvang van de verwonding.
• Veranderde vorm van de pees: verdikte of onregelmatige contouren bij chronische gevallen.
• Weigering om te werken: Paarden kunnen taken weigeren waarbij ze een zware last moeten dragen of waarbij de impact groot is.

Diagnose:
Echografie is de gouden standaard voor het beoordelen van schade en het bewaken van herstel.

Oorzaken van SDFT-letsel

Bijdragende factoren:

• Overbelasting: Herhaalde belasting bij activiteiten waarbij hoge prestaties worden gevraagd (bijvoorbeeld springen, racen, eventing).
• Slechte conditie: Pezen die niet goed zijn voorbereid, zijn gevoeliger voor stressgerelateerde blessures.
• Leeftijdsgebonden degeneratie: Door veroudering nemen de elasticiteit en sterkte van pezen af.
• Onjuiste ondergrond: Oneffen, gladde of harde oppervlakken vergroten het risico op letsel.
• Conformatiedefecten: Een slechte conformatie van de ledematen leidt tot een ongelijkmatige verdeling van de spanning.
• Ongelijkmatig beslag: Een verkeerde bekapping of beslag verstoort de biomechanica en belast de pees.

Hoe SDFT-letsel te voorkomen

Strategieën voor preventie:

• Geleidelijke fitnessprogramma's: versterk de pezen geleidelijk door middel van gecontroleerde training.
• Warming-up en cooling-down: bereidt pezen voor op activiteit en bevordert het herstel na de training.
• Controleer trainingsoppervlakken: Gebruik een vlakke, schokabsorberende ondergrond om de impactkrachten tot een minimum te beperken.
• Hoefverzorging: Regelmatig bijknippen en beslaan om de juiste stand te behouden.
• Geschikte belasting: vermijd overtraining en herhaaldelijke belasting van de pezen.
• Vroegtijdige detectie: routinematige veterinaire controles kunnen vroege tekenen van stress of degeneratie identificeren.

Wat te doen als uw paard een SDFT-blessure heeft

Onmiddellijke stappen:

1. Stop met oefenen: vermijd verdere belasting van de pees.
2. Pas koudetherapie toe: Gebruik ijspakkingen of spoel de plek af met koud water gedurende 20-30 minuten, elke 2-4 uur in de eerste 48 uur.
3. Compressieverband: Breng een ondersteunend verband aan om zwelling onder controle te houden.
4. Boxrust: Beperk uw beweging om genezing mogelijk te maken, vooral in de acute fase.
5. Veterinaire beoordeling: Laat een echo maken om de verwonding te bevestigen en een behandelplan op te stellen.

Veterinair management:

• Lichte verwondingen: Rust en geleidelijke hervatting van het werk gedurende een paar maanden.
• Ernstige verwondingen: Rust en revalidatie gedurende 6-12 maanden, onder begeleiding van een dierenarts.
• Medicijnen: Ontstekingsremmende medicijnen kunnen helpen bij het verlichten van pijn en zwelling.

Therapieën ter ondersteuning van herstel

Geavanceerde therapieën verbeteren de kwaliteit en snelheid van peesgenezing:

1. Koeltherapie:
2. PEMF-therapie (gepulseerd elektromagnetisch veld):
3. Infraroodtherapie:
4. LED-therapie:
5. NMES-therapie (neuromusculaire elektrische stimulatie):
6. Vibratietherapie:

Conclusie

SDFT-blessures zijn ernstige aandoeningen die onmiddellijke aandacht en langdurige zorg vereisen. Met de juiste behandeling, waaronder rust, revalidatie en geavanceerde therapieën, kunnen veel paarden herstellen en weer actief worden. Preventie door middel van gestructureerde training, oppervlaktebeheer en regelmatige veterinaire zorg is essentieel om het risico op SDFT-blessures te minimaliseren.

Voor een optimaal herstel dient u zo snel mogelijk uw dierenarts te raadplegen en te overwegen om geavanceerde therapeutische producten in het revalidatieplan op te nemen.

De Deep Digital Flexor Tendon (DDFT) is een vitale structuur in de ledematen van een paard, essentieel voor beweging en gewichtsbelasting. Blessures aan de DDFT kunnen de prestaties en kwaliteit van leven van een paard aanzienlijk beïnvloeden. Vroege detectie, zorgvuldig beheer en geavanceerde therapieën zijn cruciaal voor optimaal herstel.

Algemene informatie

• Locatie en functie:
  De DDFT ontspringt in het been, gaat door het carpale kanaal, over het kootgewricht en hecht zich aan het hoefbeen. De primaire functies zijn het buigen van de gewrichten van het onderbeen en het stabiliseren van de ledemaat tijdens beweging.
• Gebieden die vatbaar zijn voor letsel:

Door de ligging van de DDFT wordt deze blootgesteld aan enorme mechanische krachten, vooral bij wedstrijdpaarden.

Hoe herken je een DDFT-blessure?

Veel voorkomende symptomen:

• Kreupelheid: varieert van mild tot ernstig en verergert vaak bij inspanning.
• Hitte en zwelling: Gelokaliseerd in de peesschede of het aangetaste gebied.
• Pijn bij palpatie: merkbaar ongemak bij het drukken op de pees.
• Effusie (vochtophoping): Vooral zichtbaar in de peesschede bij peesschedeletsels.
• Struikelen of met de tenen slepen: Gevolg van een verminderde peesfunctie.

Diagnose:
Geavanceerde beeldvorming, zoals echografie of MRI, is essentieel om de locatie en omvang van de schade te bepalen.

Oorzaken van DDFT-letsel

Factoren die bijdragen aan DDFT-blessures:

• Overbelasting: Herhaalde belasting bij sportpaarden.
• Trauma: Directe impact of overstrekking van het ledemaat.
• Degeneratieve veranderingen: Peesslijtage door veroudering of chronische stress.
• Onjuiste hoefverzorging: Lange tenen of onjuist bekappen/beslaan verhogen de spanning op de pezen.
• Naviculair syndroom: Vaak gekoppeld aan schade aan het gewrichtsbeen waar de pees over het hoefbeen loopt.
• Slechte ondergrond: harde, oneffen of gladde oppervlakken vergroten het risico op letsel.

Hoe voorkom je DDFT-blessures?

Preventieve maatregelen:

• Goede conditie: versterk geleidelijk de pezen door middel van progressieve training.
• Regelmatig hoefbeslag: Zorg voor gebalanceerde hoeven en correcte hoeken om de ledematenmechanica te optimaliseren.
• Oppervlaktebeheer: zorg dat trainingen en wedstrijden plaatsvinden op een consistente, goed onderhouden ondergrond.
• Houd de werklast in de gaten: Wissel intensieve sessies af met rust of lichtere arbeid om overtraining te voorkomen.
• Warming-up en cooling-down: essentieel om pezen voor te bereiden op activiteit en herstel te bevorderen.
• Regelmatige veterinaire controles: Vroegtijdige detectie van stress of lichte kreupelheid kan verdere verwondingen voorkomen.

Wat te doen als uw paard een DDFT-blessure heeft

Onmiddellijke stappen:

1. Stop met sporten: Voorkom verdere schade aan de pezen door te stoppen met sporten.
2. Pas verkoelende therapie toe: Gebruik gedurende de eerste 48 uur elke 2 tot 4 uur ijspakkingen of koude afspuitingen gedurende 20 tot 30 minuten om ontstekingen te verminderen.
3. Beperk beweging: Strikte boxrust minimaliseert de peesbelasting in de acute fase.
4. Neem contact op met uw dierenarts: beeldvorming en veterinaire beoordeling zijn essentieel voor de diagnose en behandelplanning.

Veterinair management:

• Ontstekingsremmende behandeling: NSAID's helpen pijn en ontstekingen te beheersen.
• Peesschede-lavage: verlicht de druk en verwijdert ontstekingsmediatoren als er sprake is van vochtophoping.
• Gecontroleerd oefenprogramma: Geleidelijke herintroductie van beweging onder veterinair toezicht.

Therapieën ter ondersteuning van herstel

Geavanceerde therapieën kunnen het herstel van pezen verbeteren en de hersteltijd verkorten:

1. Koeltherapie:
2. PEMF-therapie (gepulseerd elektromagnetisch veld):
3. Infraroodtherapie:
4. LED-therapie:
5. NMES-therapie (neuromusculaire elektrische stimulatie):
6. Vibratietherapie:

Conclusie

DDFT-blessures zijn complex en vereisen een uitgebreide aanpak van management en revalidatie. Met snelle zorg, geavanceerde therapieën en een gestructureerd herstelplan kunnen veel paarden hun functionaliteit terugkrijgen en zelfs terugkeren naar hun eerdere activiteitsniveaus.

Preventieve maatregelen, zoals goede training, hoefverzorging en regelmatige controle, zijn essentieel om het risico op deze verwondingen te verminderen. Als uw paard een DDFT-blessure heeft, raadpleeg dan onmiddellijk uw dierenarts en overweeg om geavanceerde therapeutische producten in hun herstelplan op te nemen.