Blessures bij paarden kunnen op verschillende manieren optreden, of het nu gaat om een lichte verrekking van een spier, een peesblessure of een meer ernstige blessure aan de gewrichten. Het herkennen van een blessure bij je paard is cruciaal voor een snel en effectief herstel. Veel paardeneigenaren zijn zich echter niet altijd bewust van de subtiele tekenen die een blessure kunnen aanduiden. Dierenartsen hebben een scherp oog voor specifieke symptomen die vaak over het hoofd worden gezien door eigenaren. In dit blog gaan we dieper in op de manieren waarop je een blessure bij je paard kunt herkennen, inclusief de tekenen die vaak over het hoofd worden gezien en die experts vaak weten te identificeren.

1. Veranderingen in Bewegingspatroon – Het Eerste Signaal

Een van de eerste tekenen van een blessure bij paarden is een verandering in het bewegingspatroon. Paarden zijn van nature gebouwd om soepel en krachtig te bewegen, maar bij blessures kan er een subtiele verandering optreden die opvalt. Een paard met een blessure kan bijvoorbeeld:

Krom lopen: Dit kan een teken zijn van pijn in een been, vaak te herkennen aan een kortere paslengte of een stijfheid bij het bewegen.

Ongewone gang: Een normaal paard heeft een vloeiende en ritmische gang. Bij een blessure kunnen ze minder soepel lopen, bijvoorbeeld door het niet volledig optillen van een been (draagkracht vermijden).

Afdwalen naar een kant: Soms kan een paard bij pijn de neiging hebben om naar één kant van het lichaam te leunen, wat wijst op ongemak aan de andere kant.

Dierenartsen letten specifiek op het subtiele verschil in gang of op het aantal stappen dat een paard nodig heeft om soepel te lopen. Dit kan een belangrijke aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van een blessure, vooral als het een blessure aan de pezen of gewrichten betreft.

2. Lokaliseerbare Pijn – Palpatie is de Sleutel

Dierenartsen gebruiken palpatie, ofwel het voelen en drukken op specifieke delen van het lichaam, om pijnlocaties bij paarden te identificeren. Dit is iets wat eigenaren vaak over het hoofd zien, maar het is essentieel om te begrijpen waar het paard pijn ervaart.

Druk op gewrichten of spieren: Dierenartsen zullen vaak op gewrichten, pezen en spieren drukken om te zien of het paard reageert op specifieke plekken. Het kan zijn dat ze voorzichtig het been, de schouder of de nek vasthouden en lichte druk uitoefenen om te bepalen waar de pijn zich bevindt.

Begrijpen van de reactie van het paard: Het paard kan zich terugtrekken, stijver worden of zelfs reageren met een lichte kreun bij druk op een bepaalde plek. Dit kan wijzen op een blessure die anders misschien niet direct zichtbaar is voor een eigenaar.

Veel eigenaren weten niet dat pijn die wordt veroorzaakt door een blessure in het diepe weefsel, zoals pezen of ligamenten, vaak moeilijker te lokaliseren is zonder gedetailleerd onderzoek door een dierenarts.

3. Opzwellingen en Warmte – Niet Altijd Direct Zichtbaar

Opzwellingen en warmte zijn veel voorkomende tekenen van ontstekingen, maar ze kunnen vaak subtiel zijn bij paarden met blessures, vooral in de vroege stadia.

Subtiele zwelling: Een blessure aan de pezen of gewrichten kan leiden tot een lichte zwelling die in eerste instantie misschien niet veel opvalt. Dierenartsen controleren dit met name door de huid van het paard zachtjes in te drukken en te kijken of er een opgeblazen gevoel is in het getroffen gebied.

Warmte: De temperatuur van het gewricht of de spier kan verhoogd zijn bij een blessure. Dit is iets wat vaak moeilijk te detecteren is zonder gevoelige handpalpatie. Een verhoogde temperatuur kan wijzen op een ontsteking, wat veel voorkomt bij gewrichts- of peesblessures.

Wat veel eigenaren niet weten, is dat subtiele zwelling in de pezen, zoals die van de voor- of achterbenen, vaak niet duidelijk zichtbaar is zonder een nauwkeurige inspectie. Dit kan het resultaat zijn van een interne beschadiging die zich pas later uit in symptomen.

4. Kreupelheid – Hoe Het Te Beoordelen

Kreupelheid is een veelvoorkomend symptoom van een blessure, maar de ernst kan variëren. Het is belangrijk om niet alleen naar de zichtbare symptomen te kijken, maar ook naar de manier waarop het paard zich gedraagt.

Lichte kreupelheid: Bij een lichte blessure kan het paard slechts een subtiele verandering in zijn pas laten zien. De kreupelheid kan zichtbaar zijn tijdens het stappen of tijdens het draven, maar niet altijd in galop.

Beweging bij stress: Eigenaren zullen vaak merken dat het paard juist meer moeite heeft met bewegen wanneer het wordt gevraagd om meer inspanning te leveren. Dit kan wijzen op pijn bij het uitvoeren van specifieke bewegingen of overmatige belasting van een bepaald gewricht.

Dierenartsen beoordelen de mate van kreupelheid door de bewegingen van het paard zorgvuldig te observeren in verschillende gangen en soms zelfs door het paard te vragen om specifieke bewegingen. Dit maakt het mogelijk om het type blessure (zoals pezen, spieren of gewrichten) beter vast te stellen.

5. Houding en Gedrag – Het Paard Verbergt Pijn

Een paard met een blessure kan gedragsveranderingen vertonen, vooral als het gaat om pijnbeheersing. Veel eigenaren herkennen deze tekenen niet direct als gevolg van pijn, maar het gedrag kan aangeven dat er iets mis is.

Sombere houding: Paarden met pijn kunnen hun hoofd laag houden of een gedempte houding aannemen. Dit is vaak het geval wanneer er pijn in de nek, rug of schouders is.

Onrustig gedrag: Het paard kan rusteloos worden, moeilijk stil staan of de behoefte hebben om vaak van kant te wisselen. Dit kan duiden op ongemak of pijn.

Vermijden van beweging: Paarden met spier- of gewrichtsblessures willen soms niet bewegen, vooral als ze van hun kant moeten draaien of stijve bewegingen moeten maken. Het vermijden van bepaalde houdingen of bewegingen kan ook een signaal zijn.

Dierenartsen zijn getraind in het herkennen van deze gedragsveranderingen, die soms een duidelijker beeld geven van de locatie van de blessure.

6. Langdurige Herstelperiode – Wat Eigenaren Vaak Misverstaan

Paarden die herstellen van blessures hebben vaak meer tijd nodig dan wat veel eigenaren verwachten. Een blessure die lijkt te genezen kan zich heropenen of kan langzamer herstellen dan verwacht, vooral als de blessure dieper ligt (bijvoorbeeld in pezen of ligamenten). Een terugval kan vaak optreden als het paard te snel wordt belast of als het herstel niet goed wordt begeleid.

Subtiele terugval: Soms kan een blessure zich weer aandienen, ook al lijkt het herstel goed te gaan. Dit kan te maken hebben met overbelasting van de herstellende spieren of gewrichten.

Langzaam herstel: Een blessure aan de pezen of ligamenten kan maanden duren om volledig te genezen. Dierenartsen weten wanneer een blessure een langere genezingsperiode nodig heeft en adviseren vaak geduld.

Veel eigenaren onderschatten de tijd die nodig is voor het volledige herstel van pees- of gewrichtsbeschadigingen, vooral als er sprake is van chronische overbelasting.

Conclusie

Het herkennen van een blessure bij je paard is essentieel voor het welzijn van je dier. Hoewel sommige symptomen zoals kreupelheid of zwelling duidelijk kunnen zijn, zijn er ook subtiele tekenen van blessures die alleen ervaren dierenartsen vaak kunnen opmerken. Door aandacht te besteden aan de gang van het paard, de manier waarop het zich gedraagt, en door middel van gedetailleerde inspecties (zoals palpatie), kunnen blessures sneller worden opgespoord en behandeld.

Als je vermoedt dat je paard een blessure heeft, is het altijd raadzaam om een dierenarts te raadplegen voor een grondig onderzoek. Hoe sneller je de blessure herkent, hoe groter de kans op een volledig herstel.